مقایسة ترجمه های استعاره های قرآن کریم در ترجمة میبدی و فولادوند

بلاغت یکی از وجوه مهم اعجاز قرآن کریم است و استعاره از شاخص‌ترین‌ جلوه‌های زیبایی‌شناختی به شمار می‌رود. برگردان این فن ادبی چنان دشوار است که گروهی آن را ناممکن دانسته‌اند؛ البته ترجمه‌پژوهان بزرگی مانند نیومارک چنین کاری را ممکن دانسته، چارچوب‌ها و شیوه‌های خاصی برای آن پیشنهاد کرده‌اند. این پژوهش پس از تعریف گذرای استعاره و نگاهی به برخی نظریه‌های نوین و مهم پیرامون برگردان استعاره، به بررسی و مقایسة برگردان استعاره‌های قرآن در ترجمة کهن میبدی و ترجمة معاصر فولادوند می‌پردازد و به این نتیجه می‌رسد که این مترجمان از شیوه‌های گوناگون برگردان استعاره بهره گرفته‌اند و این گوناگونی تنها برای ایجاد تنوع نبوده، واقعیت‌های دیگری را نمایان می‌سازد.که از آن جمله اهمیت موقعیت زمانی مترجم و پایبندی وی به اصول رایج در زمان آن ترجمه می باشد چرا که در قرون اولیه اسلام بر ترجمه ناپذیری قرآن کریم تاکید می شد و مترجم می بایست برای رفع آن حساسیت قرآن را فقط باز تولید می کرد ، اما به تدریج این محدودیت برطرف شد.